10 راهکار برای بهتر سخنرانی کردن

10 راهکار برای بهتر سخنرانی کردن

1- برای سخنرانی کردن تمرین کنید تا آماده شوید!

واکنش های عصبی طبیعی هستند.
بعضی از افراد عکس العمل‌های بدنی متفاوتی را در هنگام سخنرانی کردن تجربه می کنند. (تپش قلب و لرزش دستها)
با مشاهده این اعمال فیزیکی، خیال نکنید سخنرانی شما ضعیف خواهد بود و خود را بازیچه این واکنش‌ها قرار ندهید.
بعضی از این واکنش های عصبی خوب هستند!
هجوم آدرنالین که باعث تعریق شما می شود، شما را حساس تر به روز اجرا می کند و همین امر باعث می‌شود شما خود را برای اجرای بهتر آماده کرده باشید.

2- مخاطب خود را بشناسید.

سخنرانی تان در مورد آنهاست نه شما!
قبل از اینکه به پیام خود سر و شکل دهید، بدانید که برای چه کسی باید ارسال شود.
تا جایی که می توانید در مورد شنوندگان خود تحقیق کنید.
این کار به شما کمک می‌کند تا دایره واژگان، سطح اطلاعاتی، الگوی از پیش ساخته و جملات و عبارات ترغیب کننده بهتری را انتخاب کنید.

3- یک چارچوب برای سخنرانی کردن خود درست کنید.

موارد بحث خود را به شیوه ای مؤثر سازماندهی کنید تا به هدفتان برسید.
به ترتیب؛ [موضوع- هدف کلی- هدف خاص- ایده مرکزی- نکات اصلی] را بر روی کاغذ بنویسید.
در نظر داشته باشید که حتماً توجه مخاطب را در 30 ثانیه اول جلب کنید.

4- بازخوردها را زیر نظر داشته باشید و منطبق با آنها پیش بروید.

تمرکز خود را روی مخاطبین نگهدارید.
واکنش‌هایشان را اندازه‌گیری کنید و با در نظر گرفتن آن، پیام خود را منتقل سازید.
منعطف باشید، انتقال یک پیام سربسته و غیر قابل درک، قطعاً توجه مخاطبین (حتی آگاه ترینشان) را سلب و آنها را گیج می‌کند.

5- شخصیت خود را دخیل اجرای خود کنید.

در تمام موقعیت‌های ارتباطی، خودتان باشید نه یک دستگاهی که کارش فقط صحبت کردن است.
اینگونه شما اعتبار بیشتری برای شخصیت خود کسب خواهید کرد.
چون مخاطبین، شخصیت واقعی شما را لمس می‌کنند و بیشتر می‌توانند به حرف‌هایتان اعتماد کنند.

6- از زبان گیرا و مؤثر در سخنرانی کردن استفاده کنید.

شوخ طبعی کنید، داستان تعریف کنید. حکایات مرفه را در بحث های خود جای دهید.
با این روش تمام توجه حضار جلب خواهد شد.
مخاطبین، دوست دارند شما در اجرای خود، رفتار شوخ طبعانه‌ای داشته باشید، تعریف یک داستان با مزه این امر را محقق می‌سازد.

7- تا وقتی که مجبور نشدید از روی نوشته نخوانید.

فقط یک “طرح کلی” یا سر فصل های اجرا را در دست خود داشته باشید.
خواندن یک مطلب از روی متن، ارتباط بین سخنگو و حضار را قطع می کند.
وقتی ارتباط چشمی خود را با آنها حفظ می‌کنید، هم بر خود و هم بر روی پیامی که می‌خواهید منتقل کنید، تمرکز خواهید داشت.
یک طرح کلی از سر فصل‌های اجرای خود، که به حافظه شما یاری می‌رساند و سخنرانی را منظم جلو می‌برد، در دست داشته باشید.

8- از صدا و دستان خود به صورت مؤثر بهره ببرید.

فیگورها و ژست های عصبی را حذف کنید.
یک ارتباط نرمال، می تواند حامل بخش اعظمی از پیام باشد.
کیفیت انتقال پیام ربطی به کیفیت خود پیام ندارد.
یک پیام وقتی خوب منتقل می‌شود که ایده های فرد سخنگو آشکار و بدون وقفه و حواس پرتی بیان شود.

9- توجه حضار را در ابتدای اجرا جلب کنید، پروسه جلب توجه را با پایانی پویا خاتمه دهید.

آیا از شنیدن یک سخنرانی که با جمله “من امروز می خواهم در مورد x حرف بزنم” لذت می برید؟
اکثر افراد جوابشان منفی است.
گفته های خود را با ذکر آمار تعجب آور و غافلگیر کننده شروع کنید. از یک حکایت شنیدنی، یا یک نقل‌قول ارزشمند، در اول صحبت‌های خود استفاده کنید.
اجرای خود را با خلاصه‌ای از آنچه گفتید به پایان ببرید. اظهارات تأثیرگذار را در نتیجه گیری لحاظ کنید، تا ماجرا در حافظه مخاطب شما بماند.

10- از وسایل کمکی (سمعی- بصری)، هوشمندانه استفاده کنید.

استفاده بیش از حد از این وسایل ممکن است ارتباط مستقیم شما با مخاطب را از بین ببرد، پس به ندرت از آنها استفاده کنید.
این ابزار باید وضوح محتوای سخن شما را افزایش دهند، یا از سوی دیگر توجه مخاطب شما را به محتوای بحث، جلب و حفظ کنند.

تمرین صرفاً باعث بهبود صد در صدی اجرای شما نمی شود.
ارتباط گرفتن با حضار، همیشه به نحو احسن انجام نمی‌گیرد و هیچکس از شما توقع عالی‌بودن در این‌زمینه را ندارد.
با این حال تمرینات قبل از اجرا، شما را در سخنرانی کردن بهتر یاری می کند.
شما هیچوقت نمی‌توانید تمام واکنش‌های عصبی خود را تحت کنترل خود داشته باشید، اما می‌توانید نحوه کنترل خود و آرام کردن اعصابتان را یاد بگیرید.